Güneşin Şimdiye Kadar Çekilmiş En Ayrıntılı Fotoğraflarındaki Gizemli Parıltı!
Güneşi her gördüğümüzde fotoğraflarına hayran kalıyoruz ama şimdiye kadar çekilmiş en ayrıntılı görüntüleri görmemişsiniz. Dünyanın en büyük ve en güçlü güneş teleskobu, Güneş yüzeyinin yakın çekim görüntülerini kaydetti. Gelin, Güneş’in yüzeyindeki ışıltılara yakından bakın…
Kaynak:https://www.science.com/captiving-c…
Diğer gezegenler hakkındaki sorularımız hiç bitmiyor ama Güneş’e olan merakımız, belki de büyüleyici ışığından dolayı her geçen gün artıyor.
Bilim insanları nihayet Güneş’in merakımızı giderecek, hatta görenleri büyüleyecek kadar yakın bir fotoğrafını yayınladılar.
Güneş’in yüzeyinin nefes kesen görüntüleri, Dünya’daki en büyük ve en güçlü güneş teleskopuyla kaydedildi.
Daniel K. Inouye Güneş Teleskobu’ndan yapılan gözlemler, güneş atmosferindeki güneş lekelerinin, yüzeydeki konvektif hücrelerin ve plazmanın yaklaşık 20 kilometrelik (yaklaşık 12 mil) bir çözünürlüğe kadar olan hareketine ilişkin yeni görüntüler ve ayrıntılar ortaya çıkardı.
Bu ölçeklerde, plazma yapıları bir resimdeki fırça darbelerine ve dokulara benzetilir. Bunları bir bağlama oturtmak gerekirse, tek bir güneş konveksiyon hücresi ortalama olarak ABD’nin Teksas eyaletinden yalnızca biraz daha küçüktür.
Araştırmacıların güneş yüzeyinde meydana gelen süreçleri anlamak için yüzeyi en ince ayrıntısına kadar incelemek amacıyla çektikleri bu görüntüler kısa sürede viral oldu.
Genellikle tüm gezegenimizden daha büyük olan güneş lekeleri, tipik olarak manyetik alanların alışılmadık derecede güçlü olduğu ve nispeten düşük sıcaklıkları sayesinde çevredeki alanlardan daha koyu görünen kısa ömürlü noktalardır.
Ayrıca Güneş’in daha şiddetli patlamalarıyla da bağlantılıdırlar: manyetik alan çizgileri dolaşık, bağlantısız ve yeniden bağlantılı hale geldikçe, koronal kütle fırlatmalarında ve güneş patlamalarında inanılmaz güç patlamalarını serbest bırakırlar.
Güneş lekesi aktivitesi sabit değildir. Yaklaşık 11 yıllık döngülerle temas halindedir; Bu döngüler sırasında, güneş lekesi ve parlama aktivitesi solar maksimumda zirve yapar ve solar minimumda neredeyse sıfıra düşer.
Solar maksimumda, Güneş’in kutupları kayar; şu anda 2025’te gerçekleşmesi beklenen güneş enerjisi maksimumuna giden yoldayız ve sonrasında güneş aktivitesi bir kez daha azalmaya başlayacak.
Bu güneş döngülerini neyin yönlendirdiği veya güneş lekelerini neyin oluşturduğu bilinmemektedir. Ancak bu bilgiler bizim için çok değerli.
Bunun nedeni, genellikle güneş lekeleriyle ilişkilendirilen koronal kütle fırlatmalarının, yüklü parçacıklardan oluşan dev bulutları Dünya’nın manyetik alanına çarparak teknolojik olarak bağımlı yaşam biçimimizde bir dizi aksama riskine yol açabilmesidir.
Örneğin, umbra (ortada koyu noktalar) vardır. Umbrada görülen parlak noktalar umbral noktalar olarak bilinir. Penumbra, umbranın etrafındaki daha parlak bölgedir. Bu bölge, penumbral filamentler olarak bilinen parlak filamentlerle karakterize edilir.
Bazen, güneş lekeleri gibi yoğun manyetik alanların gölgeli olduğu ancak periferik penumbranın olmadığı bölgeler görülebilir. Bunlar güneş gözenekleri olarak bilinir; penumbra oluşumu için gerekli koşullar sağlanmadığında oluşurlar.
Ve bir güneş lekesi bozulmaya ve kaybolmaya başladığında, ışık köprüleriyle geçilebilir. Daha fazla çürüme, güneş lekesinin penumbrasını kaybetmesine neden olur; Bu kayıp sürecini yakalamak çok zordur. Bu nedenle yakından incelemeye imkan veren görüşler oldukça değerli kabul edilmektedir.
Aşağıda görüldüğü gibi, konveksiyon hücreleri güneşin yüzeyine veya fotosfere bir “patlamış mısır” dokusu verir. Sıcak plazma hücrenin merkezinden yükselir, sonra kenarlara doğru hareket eder ve soğudukça geri düşer. Bu konveksiyon hücreleri veya granüller şaşırtıcı derecede büyüktür ve 1.600 kilometre (994 mil) genişliğe ulaşır.
Fotosferin üzerinde güneş atmosferi veya kromosfer bulunur. Bazen fibriller veya spiküller olarak bilinen ince, koyu, fırça darbesine benzer plazma filamentleriyle doludur. Saç tellerine benzerler, ancak fibril çapları genellikle 200 ila 450 kilometre (125 ila 280 mil) arasında değişir.
Fotosferden fışkırırlar ve birkaç dakika sürerler. Bilim adamları fibrillerin nasıl oluştuğunu bilmiyorlar, ancak kesinlikle çok fazlalar ve dağınık güneş manyetik alanının kenarlarının oldukça güvenli belirtileri.
Bilim adamları, Inouye’den gelen bilgilerin, bu büyüleyici güneş fenomeninin devam eden bazı gizemlerini çözmeye yardımcı olacağını umuyor. Ne düşünüyorsun? Yorumlarda buluşalım…
